ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ (1946) *
Με τον αν.ν. 721/1945 «περί ορίου ηλικίας δικαστικών λειτουργών»μειώθηκε το όριο ηλικίας και ορίσθηκε ότι τα μέλη του Αρείου Πάγου και της Εισαγγελίας του αποχωρούν με τη συμπλήρωση του 65ου έτους. Κατ’ εφαρμογήν του νόμου αυτού, με το από 11 Δεκεμβρίου 1945 Β.Δ., απηλλάγη των καθηκόντων του ο μέχρι τότε Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Άγγελος Μπουρόπουλος και στην κενή θέση του Εισαγγελέως διορίσθηκε, με το από 28.1.1946 Β.Δ., ο μέχρι τότε Αντεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Χρήστος Οικονόμου. Και τα δύο, ως άνω, Β. Διατάγματα ακυρώθηκαν με τις υπ’ αριθμ. 44 και 371 του 1946 αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ[1] ως αντίθετα προς το άρθρο 88 του Συντάγματος 1911 επειδή η εκδούσα τον αν.ν. 721/1945 Κυβέρνηση δεν ήταν επαναστατική ώστε να δύναται, κατά παρέκκλιση του Συντάγματος, να νομοθετεί[2]
Ο μεν αποκατασταθείς Άγγελος Μπουρόπουλος επαναδιορίστηκε Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου, ο δε Χρήστος Οικονόμου επανήλθε στη θέση του Αντεισαγγελέως και έτσι διετέλεσε Εισαγγελεύς μόνο κατά το σύντομο, από 6 Φεβρουάριου έως 30 Μαρτίου 1946, χρονικό διάστημα. Ζήτημα νομικό και μεγάλη συζήτηση προκάλεσε η επανεγκατάσταση του Αγγέλου Μπουρόπουλου και των άλλων αντισυνταγματικούς απολυθέντων και αποκατασταθέντων ανωτάτων δικαστικών λειτουργών[3].
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου συν έγραψε μονογραφία υπό τον τίτλο «Δίκαιον Εργατικών Ατυχημάτων». Το Υπουργείο των Οικονομικών, με την υπ’ αριθμ. 450/4.6.1948 απόφασή του, ενέκρινε την εκτύπωση του έργου από το Εθνικό Τυπογραφείο και επί χάρτου του Δημοσίου, με την υποχρέωση του συγγραφέα-εισαγγελέα να παραδώσει στο Δημόσιο εκατό αντίτυπα του έργου δωρεάν. Η ενέργεια αυτή επικρίθηκε ως εκδήλωση κυβερνητικής ευνοίας από τον «Γ. Έγχαρτωμένον» του περιοδικού «Νέον Δίκαιον», στην επίκριση δε αυτή έδωσε «αποστομωτική» απάντηση ο ίδιος ο Εισαγγελεύς[4].
