Γεννήθηκε στην Αμφιλοχία Αιτωλοακαρνανίας. Το 1945 διορίσθηκε εισαγγελικός πάρεδρος. Διατέλεσε προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών. Το 1975, Αντεισαγγελεύς Εφετών, προήχθη σε Αντεισαγγελέα και το 1979 σε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Απο­χώρησε από την υπηρεσία κατά μήνα Ιούνιο 1985 λόγω συμπλήρωσης του ορίου ηλικίας. Οι εργασίες του (γνωμοδοτήσεις, προτάσεις και αγορεύσεις) επί νομικών θεμάτων έχουν δημοσιευθεί σε πολλά νομικά περιοδικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι γνωμοδοτήσεις του 3/1980 και 2/1981 περί της ύφ’ όρον απολύσεως,9/1980περί των αρμοδιοτήτων του Προέδρου Πρωτοδικών Ρόδου,ως επί του κτηματολογίου δικαστού, 16/1980 περί της έννοιας του «αδιαιρέτου» της εισαγγελικής αρχής,15/1981 περί του ότι ό Υπουργός Δικαιοσύνης δεν έχει κώλυμα να προτείνει την απονομή χάριτος σε κατάδικο του οποίου υπήρξε συ­νήγορος,7/1984περί του απορρήτου αποφάσεων περί διαιτησίας και 11/84 περί του ιατρικού απορρήτου.

* βλ.  “Η Εισαγγελία” του Παναγιώτη Γ.Δημόπουλου, Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου ε.τ. , β΄έκδοση σελ.206