Με τον αν.ν. 721/1945 «περί ορίου ηλικίας δικαστικών λειτουργών»μειώθηκε το όριο ηλικίας και ορίσθηκε ότι τα μέλη του Αρείου Πάγου και της Εισαγγελίας του αποχωρούν με τη συμπλή­ρωση του 65ου έτους. Κατ’ εφαρμογήν του νόμου αυτού, με το από 11 Δεκεμβρίου 1945 Β.Δ., απηλλάγη των καθηκόντων του ο μέχρι τότε Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Άγγελος Μπουρόπουλος και στην κε­νή θέση του Εισαγγελέως διορίσθηκε, με το από 28.1.1946 Β.Δ., ο μέ­χρι τότε Αντεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Χρήστος Οικονόμου. Και τα δύο, ως άνω, Β. Διατάγματα ακυρώθηκαν με τις υπ’ αριθμ. 44 και 371 του 1946 αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ[1] ως αντίθετα προς το άρθρο 88 του Συντάγματος 1911 επειδή η εκδούσα τον αν.ν. 721/1945 Κυβέρνηση δεν ήταν επαναστατική ώστε να δύναται, κατά παρέκκλιση του Συντάγματος, να νομοθετεί[2]     

Ο μεν αποκατασταθείς Άγγελος Μπουρόπουλος επαναδιορίστηκε Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου, ο δε Χρήστος Οικονόμου επανήλθε στη θέση του Αντεισαγγελέως και έτσι διετέλεσε Εισαγγελεύς μόνο κατά το σύντομο, από 6 Φεβρουάριου έως 30 Μαρτίου 1946, χρονικό διάστημα. Ζήτημα νομικό και μεγάλη συζήτηση προκάλεσε η επανεγκατάσταση του Αγγέλου Μπουρόπουλου και των άλλων αντισυνταγ­ματικούς απολυθέντων και αποκατασταθέντων ανωτάτων δικαστικών λειτουργών[3].

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου συν έγραψε μονογραφία υπό τον τίτλο «Δίκαιον Εργατικών Ατυχημάτων». Το Υπουργείο των Οικονομικών, με την υπ’ αριθμ. 450/4.6.1948 απόφασή του, ενέκρινε την εκτύπωση του έργου από το Εθνικό Τυπογραφείο και επί χάρτου του Δημοσίου, με την υποχρέωση του συγγραφέα-εισαγγελέα να παραδώσει στο Δημόσιο εκατό αντίτυ­πα του έργου δωρεάν. Η ενέργεια αυτή επικρίθηκε ως εκδήλωση κυ­βερνητικής ευνοίας από τον «Γ. Έγχαρτωμένον» του περιοδικού «Νέον Δίκαιον», στην επίκριση δε αυτή έδωσε «αποστομωτική» απάντηση ο ίδιος ο Εισαγγελεύς[4].

* βλ.  “Η Εισαγγελία” του Παναγιώτη Γ.Δημόπουλου, Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου ε.τ. , β΄έκδοση σελ.187

1Θέμις ΝΖ΄ σελ. 1 -82.Μασουρίδης,

2 Νέον Δίκ. έτος 1ο, σελ. 1 επόμ.

3Νέον Δίκαιov, έτος 2ο , σελ. 124.

4 Νέον Δίκαιον, έτος 5ο,σελ. 212 και 271 επόμ.